Maandag 9 sept

Hallo allemaal,

Weereen verslag van ons waarin we deze keer veel te vertellen hebben.

zaterdag was het prachtig weer maar zondag was een regendag met enorme buien. Marga en Ernst kwamen om 12.30u maar we konden natuurlijk niet buiten zitten. Het gaat nèt met 4 personen binnen. We hebben natuurlijk de twee voorstoelen die omgedraaid worden en nog een klein bankje er tegenover. Maar Ernst is zo lang, die past niet met zijn benen onder het tafeltje, dus hij zit dwars op het bankje. Arie zit in het gangetje op een krukje, dus het past!

Het was erg gezellig, veel gekletst en tegen 14.00 u vertrokken ze weer.

Ik ben toen lekker eenuurtje gaan liggen. Om 15.30 heeft Arie thee gemaakt en zette zijn beker op tafel. Alles is zo nauw en toen hij ging zitten schoof de beker van tafel en viel precies waar Kim lag te slapen. Die schrok natuurlijk enorm en sprong van de bank en zo over het hekje dat voor haar voor de deur dit. Ze rende weg en de volgende 6 uur!!!! Was ze verdwenen.

Jullie begrijpen wel dat wij verschrikkelijk ongerust waren, vlak bij ons is een open hek naar het strand.

Arie heeft alle 6 uren rond gefietst, op de camping, buiten de camping en heeft hele einden op het strand gelopen.

Ik heb ook bijna al die tijd rond gereden op de camping. Iedereen aangesproken en gevraagd of ze een wit hondje hadden gezien. Eén iemand had haar gezien, kort nadat ze weggelopen was in een gedeelte van de camping waar veel bomen staan en het vrij donker is.

Inmiddels had Marga een boodschap van vermissing op X en Facebook geplaatst en later ik ook op Facebook. Ik ben naar de receptie gegaan met een foto van Kim met VERMIST in 3 talen en de gegevens van Kim. Zij hebben dit 10x geprint en samen met de beveiliger van de camping hebben we deze overal opgehangen.

Kim heeft gelukkig wel een halsbandje om met haar naam en mijn telefoonnummer er aan.

Om een uur of 9 werd het donker en ben ik gestopt met zoeken, ik was zo moe en schor van het roepen. Arie ging nog voor de laatste keer op de fiets buiten de camping kijken. Toen hij het achterhek uit wilde gaan riep de beveiliger hem en zei dat Kim daar in de buurt liep. Tegelijkertijd klopte om 21.20 u een mevrouw aan de camper en zei dat ze 2 minuten geleden een wit hondje had gezien, inderdaad aan de achterkant van de camping. Toen kreeg ik stress, Arie was er niet en van de zenuwen vergat ik het buitenlicht aan te doen. Ik in mijn rolstoel en kon het licht er van niet vinden want dat gebruik ik nooit omdat ik nooit in het donker weg ga. Maar toch gevonden en snel naar het gedeelte waar Kim zou zijn.

Door de hevige regen waren voor mij veel weggetjes afgesloten door de grote plassen. En het was donker, maar ik ben er gekomen. En maar roepen: Kim Kim. In dat gebied van de camping stonden wel 6 vrouwen en een man bij elkaar, die wisten al dat Kim in de buurt was.

Er werd van alles tegen me gezegd en ze leefden enorm mee. Ik zei dat ik verder wilde rijden en roepen. Ik reed weg en na 30 meter werd er geroepen. Ik stop, draaide om en daar kwam ze aangerend. Ik moest huilen van blijdschap!

Iedereen om me heen, Klappen juichen. Ik werd omarmd en kreeg schouderklopjes, Kim werd natuurlijk ook geknuffeld en zat stijf tegen me aangedrukt op schoot.

Ik ben naar de camper gereden en net toen we aan kwamen kwam de beveiliger met Arie ook.

Kim kreeg eten, ging in haar mand en sliep, doodmoe denken we.

Eind goed Al goed. Maar het waren 6 slechte uren!

Groeten van ons beiden en van Kim die gewoon weer onze Kim is